Skargę z powództwa prywatnego (dike) wnoszono do urzędnika. Robił to obywatel, który czuł się pokrzywdzony przez drugiego obywatela, a jeżeli ów pokrzywdzony nie miał pełni praw, jak kobiety, nieletni, niewolnicy czy metojkowie, musiał zdać się na opiekuna prawnego.
Drugi rodzaj spraw nazywał się graphe. W tej sytuacji jeden obywatel wnosił sprawę przeciwko drugiemu obywatelowi jako reprezentant interesu publicznego. Czynił to w przekonaniu, że pozywany działa przeciwko państwu, jego interesom lub instytucjom. Taką właśnie procedurę wszczęto przeciwko Sokratesowi.