NEWSWEEK HISTORIA: Skąd wiemy o życiu seksualnym na polskiej wsi w XVII i XVIII w.?
TOMASZ WIŚLICZ: Chłopi byli niepiśmienni, więc nie zostawili żadnych pamiętników. Podstawowym źródłem są ich zeznania przed sądami wiejskimi, tyle że dotyczą one sytuacji, które naruszały przyjęty obyczaj. O seksie małżeńskim, legalnym, wiemy najmniej. Sporo mówią też akta kościelne, które dają pojęcie o zawieraniu małżeństw i płodzeniu dzieci.
W XIX wieku zaczęła się idealizacja kultury chłopskiej. Lud miał być pracowity, pobożny i czysty. Tymczasem chłopska etyka seksualna była znacznie mniej rygorystyczna niż wzorzec proponowany przez duszpasterzy. Dziewictwo w dzisiejszym rozumieniu nie stanowiło szczególnie cenionej wartości. Dawna etnografia uważała, że dowodem na stosowanie się do zakazu współżycia seksualnego przed ślubem był rytuał pokładzin, czyli okazanie gościom weselnym zakrwawionego prześcieradła podczas nocy poślubnej. Tyle że znamy przypadki udanych pokładzin kobiet, o których wiadomo, że były w ciąży. Nierzadko wiedziała o tym również wiejska społeczność.