Baranek

Zauważ. Trzymając nad ołtarzem Hostię, prezbiter nie mówi: oto prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew. Nie mówi: oto „słowo, które stało się Ciałem”. Nie mówi: najświętsza Obecność. Mówi: „oto Baranek”.

Interpretację zawężamy do zapowiedzi i do wypełnienia. Do Jana Chrzciciela i Apokalipsy. Gdy tymczasem Baranek to nasze ocalenie. To nasze wyzwolenie. To nasz pokarm nie tylko na dzień szabatu.

A jeśli wyznaliśmy w dzień Paschy, że Jego „Krew oczyszcza domy wierzących”, to owym domem jest nasze serce. Jedyna Krew, dzięki której zabrudzone szaty stają się bielsze niż śnieg, dom nędzy staje się domem Boga.